Kaymakam bir baba ile öğretmen bir annenin çocuğu olarak olmasa da ben de bu dünyaya doğdum; Zonguldak’ın Çaycuma İlçesi Akçahatipler Köyü, Camili Mahallesi’nde; cam yerine çarşaf, kapı yerine kilim asılmış ahşap bir evde, 1959 yılı Aralık ayında. Annem okur-yazar değildi. Babam üç yıllık köy ilkokulundan mezun. Önceleri kömür ocaklarında çalışmış, sonra da malûlen ayrılmak zorunda kalınca Milli Eğitim’e odacı olarak girmiş. Kendi halinde şiir yazardı ve yetiştiği ortamın çok ötesinde biriydi. Kapuz İlkokulu’nda müstahdemlik yaparken hafta sonları köye geldiğinde ben peşinden avaz avaz ağlayınca, beni yanına almak zorunda kaldı. Okumam bu sayede oldu diyebilirim. İlkokulu dört farklı okul, yedi ayrı öğretmende okumak zorunda kaldım. Çocukluğum hep yalnız geçti ve bu da beni çevremi gözlemlemeye yöneltti. Ortaokuldan sonra parasızlıktan bir yıl ara verdim. Bizim köyden üniversitede okuyan ilk kişi benim. Hemen her şeye merak duyarım. Pekala resim yada müzik de okuyabilecekken “oğlum mühendis olacak” tekerlemesiyle büyüdüğüm için mühendislik ağır bastı. Daha öğrenciyken üniversitede çalışmayı kafama koymuştum. Böylece işim aynı zamanda hobilerimin toplamı olabilirdi. Nitekim öyle de oluyor. Tabii ki bunun getirdikleri kadar götürdükleri var. Ancak bir kullanımlık ömrümü olabildiğince istediğim şekilde yaşamak istiyorum.
Çaycuma’da lise sondayken resim yarışmasında birinci olmuştum. Bir yandan belediye binasının karşısındaki bir mağazada Lubitel-2 fotoğraf makinasına derin bir aşk duymaktaydım. Her gün özellikle önünden geçip bakardım. Neyse ki işe girip para kazanmaya başladıktan 3 yıl sonra (1986) bir Zenith TTL makinem olmuştu. Tahtakale’de alışverişin gizli yapıldığı dönemde, nasıl oldu anlamadım ama, ışık ölçeri (pozometresi) bozuk bir makine almışım. Bugün ZOKEV Fotoğraf Kursu’nda “ışık” konusunu anlatmamı, o bozuk ışık ölçere borçluyum (Hahahaha)… İşte nerdeyse 15-16 yıldır fotoğraf çekiyorum. Daha çok slayt kullanıyorum. Siyah beyaza hiç girmiyorum. Yoksa karanlık Odadan çıkamam (huyumu biliyorum).
1987-1992 yılları arasında ZOMFAK’ta (Zonguldak Mühendislik Fakültesi Fotoğraf Kulübü) aktif olarak çalıştım. 1989’da Birol Üzmez’in girişimi ile Zonguldak Fotoğraf Grubu’nu (ZFG) kurduk. Kuruluş bildirgesini de ben kaleme almıştım. ZFG olarak dört yıl boyunca Zonguldak Fotoğraf Günleri düzenledik. Fakat sonra grup üyeleri dağıldı.
Bu köşede tanıtılmam fotoğrafçı kişiliğimden kaynaklanıyor olsa da aslında fotoğraf, hayatımda çok fazla yer tutmuyor. Yani uygarlık tarihi, farklı ülkeler ve kültürler, şiir, bilgisayar, elektronik, kır gezileri ve zorlu yürüyüşler (trekking) yanında; Nuh tufanı, göktaşı yağmurları, uzayda çarpışmalar vs gibi büyük doğa olayları ne kadar ilgimi çekiyorsa fotoğraf da öyle.
Ancak çevremde yaşanan olayları fotoğraflamayı bir sorumluluk sayıyorum. Geleceğe belge bırakma sorumluluğu… İnsanlık varolduğundan beri görüntüleme mümkün olsaydı bu kadar çok savaş yaşanmazdı kanısındayım. Sorumluluğu bu anlamda söylüyorum. Savaşsız, sömürüsüz bir gelecek için yani… Dolayısıyla fotoğrafı daha çok belge olarak görüyorum. Ancak bu belgeler belirli bir estetik ve teknik de içermeli diye düşünüyorum, özellikle tekniğin bu kadar ilerlemiş olduğu günümüzde. Sadece bir haz duyma aracı olarak fotoğraf çekmek benim koşullarımda çok lüks bir tüketim oluyor. Çünkü çevremde insanlar yoksul ve aç… Ancak çekmesem kendim olamayacağım. Yani iki ara bir deredeyim. İçimde hep böyle ikilemler vardır. Çektiğim her kare içimde yazılmış bir öyküdür. Bir gün bunları yazıya dökmeyi çok arzuluyorum.
Bu arada fotoğrafta kendimce basit denemeler de yapıyorum. Tembel yanımın ağır basmasına engel olmak için tanıdıklarıma sözler veriyorum ki; o işi yapmak zorunda kalayım. Şimdi Ibrahim’e (Akyürek) söz verdim, bir Camera Obscura yapıp onunla çektiğim fotoğraflardan Sergi Odası’nda bir sergi açacağım.
Kişisel slayt gösterilerim:
“Göç’men”ler Ülkesi Kanada, Kentler ve İnsanlar, Japonya ve Japonlar, Slide Show About Turkey (Japonya’da üç yerde gösterildi), İsimsiz, Zonguldak Grevi – Grizu ve Kadınlar
Katıldığım ortak gösteriler:
Madenciler – Zonguldak Grevi, GAP Gezisi, Sandallar.
2002 yılı itibariyle “Hakkımda”. (ZOKEV Bülteni, 8. Sayısı‘nda, Aralık 2002’de yayınlanmıştır.)
